Op naar land 5/6: Vietnam!

Mijn vorige blog schreef ik op mijn eerste dag in Laos, deze blog schrijf ik op de laatste. Mijn 10 dagen Laos zitten er alweer op! Met dubbele gevoelens vlieg ik vanavond naar Hanoi. Aan de ene kant is het natuurlijk heel gaaf om naar Vietnam te gaan. Dit was toch één van de landen die ik al lang wilde bezoeken en op deze trip zeker meer tijd wilde geven. Aan de andere kan is het jammer om Laos te verlaten, want wat heb ik hier een geweldige tijd gehad. Het land is prachtig, de mensen zijn aardig, het is lekker warm (misschien wel iets té) en er gaat toch wel een wereld voor je open in dit arme land.
Nadat ik mijn blog online zette 9 dagen geleden, ben ik door een tuktuk opgehaald om naar de slowboat gebracht te worden. Er zijn meerdere slowboaten en op die dag gingen er 2 weg richting mijn bestemming. Het zou een lange dag worden, met zo’n 7 uur in de boot. De boten zelf zijn heel lang en gemaakt van hout. De stoelen waar je op zit zijn oude autostoelen en die staan niet altijd al te stevig. Zowel toeristen als locals nemen de boot om op hun bestemming te komen. De locals stapten meestal tussendoor uit, bij hele kleine dorpjes langs de Mekong rivier. De toeristen gingen allemaal door tot het einde. Het einde van de eerste dag was het kleine plaatsje Pakbeng, waar niet al te veel te beleven viel. De halve dag op de boot richting het dorp viel erg mee, aangezien ik met gezellige mensen om me heen zat. Natuurlijk allemaal Nederlands, die weten elkaar altijd wel te vinden. Het uitzicht onderweg was erg mooi, maar na een paar uur heb je het gevoel dat je het wel gezien hebt. Eenmaal in Pakbeng ben ik met een Nederlandse jongen opgetrokken om accommodatie te zoeken. ’s Avonds zijn we beland bij een Laotiaanse bruiloft, erg bijzonder! Je moest 5.000 kip betalen (zo’n 60 eurocent), waarna je een speldje kreeg als toegangsbewijs en naar binnen mocht. De Laotiaanse mensen keken behoorlijk op van die Westerlingen, maar vonden het maar al te leuk. We werden meegesleept de dansvloer op, waar een zanger allemaal Laotiaanse muziek zong en de locals aan het dansen waren. Wat een toffe tweede avond in dit geweldige land!
Dag 2 op de slowboat was nog iets langer dan de eerste dag. Het duurde dit keer zo’n 9 uur voor we er kwamen, maar gelukkig was de boot ook een heerlijke plek om even te slapen. We werden al vroeg wakker door alle hanen die aan het kukelen waren en de scooters die voor zonsopgang al voorbij reden. De slowboat was die dag niet heel anders dan op de eerste dag. Het uitzicht was weer erg mooi, maar opnieuw een beetje hetzelfde aan het einde. Toch was het een ervaring die ik niet had willen missen hier in Laos en een geweldige manier om meer van het land te zien. Bovendien is de Mekong rivier een bijzondere rivier, vooral met de geschiedenis. Hij loopt vanaf China naar beneden, waar ze nu stuwdammen aan het bouwen zijn om energie op te wekken. De verwachting is dat het reizen over de Mekong met de slowboat over een paar jaar niet meer mogelijk zal zijn. Met die gedachte in mijn hoofd heb ik er alleen nog maar meer van genoten. Aan het eind van de middag kwamen we aan op de eindbestemming: Luang Prabang. Dit wordt ook wel de culturele hoofdstad van Laos genoemd en ligt natuurlijk aan de Mekong rivier. Bij aankomst zijn we meteen naar het hostel gegaan (diezelfde jongen en ik), waarna we ’s avonds even door het stadje en over de avondmarkt hebben gelopen.
De eerste volle dag in Luang Prabang hebben we het stadje zelf verkend. Zo zijn we eerst over een bamboebrug gelopen, die er alleen staat in het droogseizoen. In het regenseizoen staat het water van de rivier de hoog en is het te wild, waardoor deze niet kan blijven staan. Het voelde niet al te veilig om er overheen te lopen, maar het was zeker een leuke ervaring. Ook hebben we meerdere tempels in de stad bezocht, deze kon je overal vinden. De mooiste en grootste was Wat Xieng Thong, een complex met meerdere prachtige tempels. Ook zijn we naar het Royal Palace geweest. Laos was eerst een koninkrijk en dit was het paleis waar de koning en koningin woonden. Het koninkrijk Laos was een feit tot 1975, toen de communisten de regering omver wierpen en de koning afzetten. Vanaf toen werd het Volksrepubliek Laos. Het was een mooi paleis, met veel foto’s van de koninklijke familie en ze lieten goed zien hoe ze in het paleis leefden. Ook waren de oude auto’s van de koninklijke familie te zien en stond er weer eens een grote tempel op het complex. Aan het eind van de middag zijn we naar een bar/restaurant gegaan dat Utopia heette en waar je heerlijk uitzicht had over de kleinere rivier die langs Luang Prabang loopt. Na hier wat gedronken te hebben, zijn we met zonsondergang naar de top van de Phou Si heuvel gelopen (heel leuk om uit te spreken als je Engels praat met iemand). Het uitzicht op de stad was heel mooi vanaf hier, maar het was erg druk en de zonsondergang was niet erg spectaculair. Bovendien is het heel heiig hier in Laos, waardoor het uitzicht ook niet optimaal was. Maar het was het zeker waard om naar boven te gaan. We hebben de dag afgesloten met een Laos Style BBQ, waarbij je zelf alles mag grillen en koken.
De dag daarna hebben we een scooter gehuurd om de omgeving rond de stad de verkennen. Wees niet bang: ik zat alleen maar achterop. Zelf rijden leek met geen geweldig idee, maar ook achterop kan je van het prachtige landschap van Laos genieten. We zijn naar de Khuang Si watervallen gereden, misschien we de meest bekende watervallen van Laos. Het water is er turquoise en je kan er ook in zwemmen. Dit was fijn om af te koelen, maar heel erg koud. Ook zaten er van die kleine visjes in het water die aan je voeten knabbelen (ze eten je dode huidcellen). Te lang stilstaan merkte je hierdoor al snel, met al dat gekriebel aan je voeten. Na de watervallen te hebben verkend, zijn we naar een vlindertuin gereden. Deze is opgericht en wordt nog steeds gerund door een Nederlands stel. De opbrengst gaat deels naar de scholen in de omgeving en ze proberen de schoolkinderen ook meer te leren over de omgeving waarin ze wonen en hoe ze de natuur het beste kunnen behouden. Een mooi project, met een oog op de lokale bevolking. Na de vlindertuin zijn we weer lekker teruggereden naar Luang Prabang, met opnieuw prachtige uitzicht onderweg. Eenmaal terug in het stadje was het weer lekker relaxen en uitrusten. De volgende dag zou namelijk vroeg beginnen: om 5 uur zijn we opgestaan om naar de Tak Bat te gaan. Dit is een ritueel wat de monniken in Luang Prabang elke ochtend uitvoeren. Langs de kant van de weg zitten vrouwen met voedsel voor de monniken voor die dag, wat de monniken komen ophalen. Helaas zijn er ook toeristen aanwezig die dit niet kunnen respecteren: een halve meter van de monniken afstaan voor de foto’s en ook eten aan ze geven en er een beetje bij lachen. Dit is erg jammer om te zien, omdat het zoiets moois is om naar te kijken, maar dat is dan weer iets wat de sfeer verpestte.
’s Middags zijn we doorgegaan naar de volgende bestemming, Vang Vieng. Deze staat bekend om het feesten en om de westerse restaurants voor toeristen. Ik had er dan ook niet al te hoge verwachtingen van. Het dorp zelf was prima, maar niet al te bijzonder. De volgende dag zijn we meteen gaan tuben, iets wat je moet doen in Vang Vieng (hoorden we). Tuben houdt in dat je op een band (een oude binnenband van een vrachtwagen) over de rivier drijft. Tot een paar jaar geleden was dit een behoorlijk feest. Langs de rivier stonden tientallen bars, waar je kon stoppen om wat te drinken en waar ze zelfs reclame maakten met opium. Dit was een groot succes, maar ook weer niet: elk jaar gingen er zo’n 20 toeristen dood doordat ze op stenen belandden als ze de rivier in sprongen of verdronken. Nadat dit internationaal in het nieuws kwam, heeft de regering hard ingegrepen en bijna alle bars gesloten. Ook zijn ze veel strenger geworden met drugsgebruik en zodoende is het party-imago van Vang Vieng afgenomen. Gelukkig maar, want het tuben moet leuk blijven en de omgeving moet je ook niet vergeten in je op te nemen. Je drijft tussen de bergen door, over de Namsong rivier. Het was heerlijk! Tot ik niet kon uitwijken voor een tak die boven het water hing en ondersteboven ging met mijn band, die vervolgens wegdreef… Gelukkig was het ondiep en kon ik goed staan en uiteindelijk is dat ook iets om over te lachen. Al helemaal omdat het allemaal goed is gekomen! Maar zo kon ik me wel voorstellen hoe veel mensen omkwamen, als je zoveel gedronken hebt en zelfs drugs hebt gebruikt moet je je dan ook zelf zien te redden… Dat wordt dan een stuk moeilijker lijkt me.
Op onze 2e dag hebben we weer een scooter gehuurd. Ik was nog steeds met de Nederlandse jongen, die dezelfde plannen had voor Laos als ik. Ik had eindelijk een reisbuddy gevonden, al was het maar voor even! Natuurlijk zat ik opnieuw lekker achterop de scooter, waarbij ik de omgeving in me opnam. Overal kwamen rotsformaties uit het niets uit de grond. We zijn naar één van de vele blue lagoons gereden en naar de grot die er vlakbij lag gegaan. In de omgeving zijn er veel grotten te vinden, waarvan sommigen in de oorlog gebruikt werden om bijvoorbeeld conferenties te houden of les te geven aan kinderen. Op de weg terug hebben we met prachtig uitzicht op alle rotsformaties geluncht, waarna we weer lekker zijn terug gereden naar Vang Vieng. We hebben ’s avonds gegeten met uitzicht op de Namsong (Nam betekent rivier) en het landschap erachter.
Na 3 nachten in Vang Vieng te hebben doorgebracht, zijn we met de bus naar de laatste bestemming in Laos gegaan: Vientiane. Dit is de hoofdstad van Laos en daarmee ook de grootste stad, maar vergeleken met Bangkok is het een klein dorp. Geen hoge gebouwen te verkennen, relatief rustig verkeer en niet veel mensen. Heerlijk! Vientiane is niet al te bijzonder. Omdat het zo klein is, is het niet al te veel te doen. De stad ligt aan de Mekong rivier en aan de andere kant kijk je weer naar ontwikkeling. Met ‘ontwikkeling’ bedoel ik Thailand. Vergeleken met Nederland, is Thailand een ontwikkelingsland, maar vergeleken met Thailand is Laos een ontwikkelingsland. Puur om je een idee te geven van hoe arm Laos is het hoe het achterloopt op Thailand en op de Westerse wereld. Niet overal is warm water, je vindt er veel hurk Wc’s, de mensen spreken niet al te goed Engels, er lopen veel meer monniken dan in bijvoorbeeld Thailand en airco is een luxe. In Vientiane zijn we naar de avondmarkt gegaan, die wel erg leuk was en ook heel erg bedoeld is voor de locals. Gister zijn we eerst naar het Boeddhapark gegaan, wat vlak bij de stad ligt. Dit is een grote tuin met alleen maar (rare) boeddhistische beelden. Daarna hebben we de stad verkend. Wat heel interessant was, was het COPE museum. In de Vietnamoorlog is Laos enorm gebombardeerd door de Amerikanen: het is het meest gebombardeerde land ter wereld. Niet alle bommen zijn afgegaan, er zijn er nu nog steeds zo’n 80 miljoen die niet geëxplodeerd zijn en dus een gevaar vormen voor veel mensen in Laos. Ze zijn hier hard bezig met het onklaar maken van al deze bommen, maar dit is niet makkelijk en gaat zeker niet snel. Elk jaar zijn er nog slachtoffers doordat bommen exploderen. Het COPE visitor centre probeert de Laotianen meer te leren over hoe ze ermee kunnen omgaan als ze een bom vinden en ze helpen slachtoffers met revalideren. Het is mooi om te zien dat ze er veel aandacht aan besteden en er voor de slachtoffers zijn.
Vandaag is mijn laatste dag en vanochtend heb ik afscheid moeten nemen van mijn reisbuddy: hij vloog door naar Pnom Penh (Cambodja), dus helaas scheidden onze wegen zich hier. Ik ben in m’n uppie naar het Laos National Museum gegaan, wat ging over de verre geschiedenis tot aan de moderne geschiedenis van Laos. Verder heb ik nog even door de stad gelopen om voor de laatste keer goed om me heen te kijken in dit land. Het was een geweldige ervaring, die ik voor geen goud had willen missen. De mensen zijn ontzettend arm (vooral buiten de steden), maar ze leven allemaal gelukkig. Overal zie je plekken waar ze aan het bouwen zijn en ontwikkeling is dan ook echt te zien. Dit is alleen maar een goed teken, want het kan niet dat de mensen voor altijd blijven leven hoe ze dat nu doen. Ik zou zo weer terug gaan om meer van Laos te zien, maar eerst komt mijn volgende avontuur in Zuidoost Azië: Vietnam! Ik ben heel erg benieuwd naar Vietnam en heb er vooral heel veel zin in om het land te gaan verkennen. Het schijnt ontzettend mooi te zijn met een hele interessante geschiedenis en heerlijk eten. Kom maar op, ik ben er klaar voor!