Terug naar het kikkerlandje

Daar is ‘ie dan: de laatste blog (voor nu dan). Want hoewel er een einde is gekomen aan deze geweldige reis, ben ik er zeker van dat het reizen niet voorgoed is gestopt. Ik ben bang dat ik het reisvirus te pakken heb. Wees niet bang, voorlopig blijf ik lekker thuis, of in ieder geval in de buurt. Het is nu mijn laatste dag hier in Thailand, waar ik op het moment in Hua Hin zit. Ik schrijf ‘ik’, maar dit kan beter ‘we’ zijn: ik zit hier samen met m’n moeder! Daar kom ik straks wel op terug, ik zal weer beginnen waar ik met mijn vorige blog gebleven was.
Zoals ik al schreef aan het einde, plaatste ik mijn blog vanuit Siem Reap. Dit is na Phnom Penh de grootste stad van Cambodja, voor zover het echt een stad is. De grootste reden voor mensen om deze stad te bezoeken is natuurlijk Angkor Wat, een enorm tempelcomplex dat zo’n 1.000 jaar geleden gebouwd is. Op mijn eerste volle dag ontmoette ik in mijn hostel een Nederlands meisje, met wie ik samen dit wonder ben gaan bekijken. Op die eerste dag zijn we aan het eind van de middag al richting Angkor Wat gegaan. Als je je kaartje na 5 uur ’s middags koopt, is ‘ie voor de volgende dag namelijk geldig en kan je ook nog een de zonsondergang zien in het complex op diezelfde avond. Dit is dus precies wat we gedaan hebben. Met een tuktuk hebben we ons rond laten rijden. De zonsondergang hebben we gekeken over een van de oude baden van de koning. Het is nu eerder een meer wat nét iets te recht is om natuurlijk te zijn, dan dat het nog een mooi bad is. Maar eerlijk is eerlijk, voor het bekijken van een zonsondergang was het een perfecte plek. Eenmaal terug in Siem Reap zijn we naar ‘Pubstreet’ gegaan. De naam zegt het al: een straat (meer een klein gebied in de stad) met heel veel barretjes, clubs en vooral veel restaurants. Op straat staan er veel eetkraampjes en boven de straat hangen kleurrijke lichtjes. Het zag er hartstikke gezellig uit en om te eten was het top.
De volgende dag was de grote dag: de dag dat we het Angkor Wat complex echt gingen ontdekken! Om 4:45 (!!!) werden we al opgehaald door dezelfde tuktuk als de dag ervoor. Het wordt namelijk aangeraden om de zonsopgang te bekijken over Angkor Wat. Dit is de grootste tempel van het hele complex, met vijvers vol waterlelies ervoor. Het was zo’n bijzondere ervaring om deze tempel langzaam beter en beter te zien, de zon die telkens iets hoger kwam. Net na de zonsopkomst zijn we snel de tempel zelf ingelopen. Het is echt enorm, al helemaal als je je bedenkt dat ze het allemaal met de hand hebben gemaakt. Er zijn delen vervallen, maar ook zo veel stukken waar je de prachtige beeldhouwkunsten nog kunt bewonderen en alle details nog kunt zien. Het was prachtig om er rond te lopen met de zon die door de ramen (gaten in de muur) van de tempel scheen en alles een goudgele gloed gaf. Na ons rondje door de grootste tempel, hebben we nog behoorlijk wat andere tempels in het complex bekeken. Dat zijn er veel! Veel van de gebouwen hebben ze deels gerestaureerd en bij sommige zijn ze hier nog mee bezig. De details die je bij elk van de tempels nog kan zien, zijn zo bijzonder. Ze vertellen een verhaal en laten zien hoe de mensen toentertijd leefden, maar ook wat de verhaal van het geloof was (of nog steeds is). Wat ik heel gaaf vond om te zien, waren de tempels die letterlijk weer waren overgenomen door de natuur. Bomen groeiden door de daken van de gebouwen heen, over de gebouwen en hebben zo ook grote delen van die specifieke tempels kapot gemaakt. Ik vond het zo mooi dat het uiteindelijk toch de natuur is geweest die heeft gewonnen van de mens. Vroeger, toen de tempels gebouwd werden, was het complex niet alleen voor tempels. Het was een van de grootste steden in Zuidoost Azië, maar omdat alle huizen van hout gebouwd werden, zijn die vergaan en zijn alleen de stenen gebouwen (de tempels dus) overgebleven. Wat wel een zielig gezicht is, zijn de talloze onthoofde Boeddhabeelden. Dit is weer een gevolg van de vernielingen van de Rode Khmer, waar ik in mijn vorige blog uitgebreid over verteld heb. Omdat zij geloof verboden en wisten hoe belangrijk Angkor Wat was voor de Cambodjanen, hebben zij veel vernield en de meerderheid van de Boeddhabeelden onthoofd. Nog steeds is het tempelcomplex een belangrijke plek voor de Cambodjanen, de Angkor Wat tempel staat zelfs op de Cambodjaanse vlag. Wat dan ook mooi is om te zien, is dat ze ook de onthoofde Boeddhabeelden nog aanbidden, er kaarsjes bij zetten en er mooie gele doeken omheen hangen.
Aan het begin van de middag hadden we alles wel gezien wat we wilden zien en hadden we het ook wel gehad met alle tempels. Hoe mooi en bijzonder het complex ook is, met een temperatuur van tegen de 40 graden aan en de zon die brandt, was het wel mooi geweest. Het is een van de bijzonderste dingen die ik tot nu toe heb gezien, niet alleen op deze reis maar in het algemeen. Ik ben ook ontzettend blij dat ik dit heb kunnen doen tijdens mijn reis. Het rondgereden worden in de tuktuk was ook een leuke ervaring en het was gezellig dat ik iemand had om deze ervaring mee te delen. Terug in Siem Reap, hebben we lekker uitgerust. ’s Avonds hebben we heerlijk Cambodjaans gegeten en zijn we nog even naar de pubstreet gegaan. De volgende ochtend was het opnieuw vroeg op. Gelukkig niet weer om 4:00, maar deze keer om 6:00. Na 3 nachten in Siem Reap, zou ik namelijk worden opgehaald om door te reizen naar mijn laatste bestemming in Cambodja: Battambang.
In het begin van de middag kwam ik al aan in deze plaats, de 3e grootste stad van Cambodja, maar opnieuw geen grote stad. Het was mijn bedoeling om hier 2 nachten te blijven en om de 13e door te reizen naar Bangkok. Deze plannen heb ik echter omgegooid. Ik kwam er namelijk achter dat op de 13e zowel in Cambodja als in Thailand het nieuwe jaar zou beginnen. Dit is in deze landen een groot feest wat meerdere dagen duurt en ik wilde liever niet op deze dag reizen. Daarom ben ik maar 1 nachtje in Battambang gebleven, maar de tijd dat ik er was, was geweldig! Dezelfde middag dat ik aankwam, ben ik weer op pad gegaan, opnieuw met een tuktuk. Eerst zijn we naar het ‘station’ voor de bamboetrein gereden. Er is een oud stuk spoor, wat door treinen niet meer gebruikt wordt. Hier hebben ze iets heel leuks voor bedacht: de bamboetrein! Op een bamboeplateau, met wielen die in het spoor passen en een motortje achterop, race je ruim een half uur over het spoor naar het eindpunt. Vanaf hier moet je natuurlijk ook weer terug, hartstikke leuk! De omgeving was niet heel bijzonder, net als het eindpunt. De ervaring daarentegen was geweldig. Ik had een leuke groep mensen en om lekker af te koelen in de hitte was het super. Na de bamboetrein ging ik door naar de ‘Killing caves’, een niet al te gezellige plek. Dit is opnieuw een plek waar de Rode Khmer mensen mee naartoe nam om ze te vermoorden. Kogels waren duur voor ze, dus duwden ze de slachtoffers vanaf het gat bovenaan de grot, zo de grot in. Gelukkig was het na deze plek tijd voor iets leukers: de bat cave (vleermuisgrot). Op een heuvel, vlak bij een grotopening en met uitzicht over de omgeving, gingen we zitten. Vanaf hier hadden we prachtig uitzicht op de zonsondergang én op alle vleermuizen die rond zonsondergang de grot uitvlogen. Miljoenen vleermuizen kwamen tegelijk de grot uit, zonder stoppen. Ze vlogen richting het dal waar wij op neerkeken, naar de bossen en de wateren waar ze ’s nachts voedsel zouden vangen. Het was een bijzonder en zeker een mooi gezicht, vooral met de zonsondergang op de achtergrond en de lucht die van kleur veranderde. Na deze trip, had ik een lekker rustig avondje in het hostel. De volgende dag zou weer vroeg beginnen en zou waarschijnlijk ook vermoeiend worden, dus goed uitrusten was belangrijk.
Mijn tijd in Cambodja is echt voorbij gevlogen en voor ik het wist zat ik vorige week in de bus richting Bangkok. Het was een leuke groep mensen, dat scheelt al een hoop. De busreis zelf was prima te doen, maar eenmaal bij de grensovergang was het drama. Het was enorm druk en we hebben en ruim 2 uur over gedaan om in Thailand te komen! In de rij stond ik gelukkig met gezellige mensen en we hebben er dan ook het beste van gemaakt. Eenmaal in Thailand was het alsof ik weer terug was in de ontwikkeling, al is het vergeleken met Nederland nog een ontwikkelingsland. Mensen die redelijk Engels spreken, je met rust laten als je ‘nee’ zegt tegen ze en snelwegen met meerdere rijbanen. Het voelde bovendien weer als thuiskomen, mijn 3e keer in Thailland. Die nacht was mijn laatste nacht in een hostel, in ieder geval voor deze reis. De volgende ochtend ben ik naar het hotel gegaan waar mijn moeder de volgende dag aan zou komen. Vanaf daar ben ik naar de Khaosan Road gelopen: de backpackersstraat van Bangkok. Ik had gelezen dat het hier een groot feest zou zijn met het Thaise nieuwjaar, dus dat moest ik als ik in Bangkok zat toch even zelf ondervinden. Het is in Thailand een traditie om een bakje water over iemand heen te gooien om de slechte dingen van het vorige jaar van je af te spoelen en schoon het nieuwe jaar in te gaan. Op zich is dat een heel mooi gebaar en met die hitte is dat water heerlijk. Onderweg naar de Khaosan Road heb ik dan ook meerdere keren een bak(je) water over me heen gekregen. Eenmaal bij de straat zelf was het een ander verhaal: het was één groot watergevecht! Iedereen was blij en iedereen werd helemaal nat gegooid. Het was een geweldige ervaring en zo’n leuke manier om het Thaise nieuwe jaar mee te beginnen. Ik ben blij dat ik een dagje eerder naar Bangkok ben gegaan om dit nog mee te kunnen maken, want het was heel bijzonder.
De volgende dag was het dan zover: mama kwam aan in Bangkok! Als verrassing ben ik naar het vliegveld gegaan om haar op te halen, maar ze zag mij al eerder dan ik haar… beetje jammer. Natuurlijk was het nog steeds heel bijzonder om elkaar na bijna 7 maanden weer te zien en dan ook nog in Thailand! We zaten samen nog 3 nachtjes in Bangkok in een heerlijk hotel met een lekker zwembad en op de 30e verdieping. Het uitzicht vanuit de kamer was dan ook geweldig, over de immense stad heen. Voor het idee: Bangkok heeft de oppervlakte van de provincie Utrecht en hetzelfde aantal inwoners als heel Nederland. Op onze eerste volle dag samen, hebben we een toer gedaan naar een drijvende markt. Hoewel het varen in de omgeving met een snelle boot heel leuk was, zagen we op de markt zelf meer bootjes met toeristen dan met verkopers. Wie weet had dit ook te maken met het Thaise nieuwjaar. We zijn buiten de markt gaan lopen, over smalle betonnen paden boven het water. Het was heerlijk rustig en we zagen een enorme leguaan (die gelukkig onder ons in het water zat). Ook werden we meegenomen naar een of ander toeristenpark, waar je olifant kon rijden, met een olifant en/of krokodil op de foto kon en waar we dus niks gedaan hebben. Het was zo’n zielig gezicht. De laatste stop, na de lunch, was wel weer leuk. We zijn naar de ‘Rose Garden’ gegaan, waar geen rozen meer zijn maar waar ze wel leuke traditionele Thaise shows hadden en dingen lieten zien, zoals het maken van zijdedraad. Het was sowieso weer leuk om dit samen te kunnen doen. De tweede dag zijn we naar een weekendmarkt gegaan in Bangkok, wat hartstikke leuk was. Ze hebben de kraampjes nog nooit geteld, maar gokken dat het er zo’n 10.000 zijn! Ze verkopen er echt van alles en het is heerlijk om rond te snuffelen en om lekker te eten. We waren in Thailand, dus wat eten we? Paella! Er was een Spaanse man die enorme pannen paella maakte en er echt een show van maakte. Het was wel heerlijk en hartstikke leuk om even te zitten. In ieder geval goed voor de lachspieren, want het zout vloog in het rond. Net als rijst, boontjes en knoflook. Om van de drukte van de markt bij te komen, zijn we naar een rustig park gegaan wat er tegenover lag. Ik vind het altijd zo leuk om te zien, hoe je in de drukste steden toch nog rustige plekjes kan vinden.
De volgende dag was het tijd voor de laatste bestemming en dus de laatste van mijn reis! Samen met mams reisde ik naar Hua Hin, een strandplaats op zo’n 3 uur rijden van Bangkok af. Dit was echt even bijkomen en lekker relaxen. De eerste volle dag dat we er waren echter niet, toen hadden we een privétour met een Nederlander en zijn Thaise vrouw (die ook Nederlands sprak) als gids. We gingen eerst naar het begin van het grootste nationale park van Thailand, waar je helaas niet zomaar in kan gaan. We stopten op een stuwdam, waarop je uitzicht had over de omgeving en het nationale park. Het was een prachtig gezicht, ook omdat ze water doorlieten voor energie wat met een behoorlijke snelheid beneden terechtkwam. Na deze locatie reden we door naar een geloofspark. Dit was opgezet door een dokter die hier verschillende geloven wilden laten zien en waar bijzondere tempels en beelden te vinden waren. Ook is hier het grootste houten beeld in Azië wat uit 1 boom is gemaakt, wat in een tempel staat. Je kan hier een koker met stokje schudden tot er eentje uitvalt. Alle stokjes hebben een nummer en elk nummer heeft weer een voorspelling voor je toekomst. Erg bijzonder om als buitenlandse toerist te mogen doen. Wat ons opviel, was dat er overal dakpannen lagen. Toen we hiernaar vroegen, werd ons uitgelegd dat je zo’n dakpan kan kopen voor de bouw van een nieuwe tempel. Op de dakpan zelf kan je je naam schrijven en een eventuele boodschap. Nu zit er in de toekomst een dakpan met onze namen in het dak van een tempel. De dag eindigde bij 2 speciale tempels. In 1 was de op 2 na grootste liggende Boeddha van heel Thailand te vinden (42 meter lang). De andere tempel was net pas gebouwd en had een bijzondere architectuur, maar zeker heel mooi. Ze waren er nog mee bezig, maar het eindresultaat was er bijna. Buiten waren kleine monnikjes aan het spelen en ze hadden enorme lol, zo leuk om te zien. Daar word je dan helemaal vrolijk van. Wat zo bijzonder was aan deze dag, was dat onze gidsen ons heel veel vertelden over het Boeddhistische geloof, maar ook over de Thaise cultuur en de omgeving. Je kwam oren tekort.
De rest van de dagen in Hua Hin hebben we weinig gedaan: aan het zwembad liggen, door het stadje lopen, naar de avondmarkt gaan,, aan het strand liggen, lekker eten… Echt vakantie dus! En dat voor het eerst in een lange tijd voor mij. Reizen is geweldig en het leukste wat er is, maar wel vermoeiend. Je hoort me zeker niet klagen, maar af en toe is zo’n rustig weekje wel hartstikke fijn. Het was een lang strand, met wit zand en helder water. Afkoelen in de zee was er alleen niet bij, het water was gewoon warm! Hoewel het heerlijk was om uit te rusten, begon het toch te kriebelen om iets te doen. Als je gewend bent elke dag wat te doen en er continu op uit te gaan, wordt stilzitten iets moeilijks. Toch hebben we er allebei van genoten en wat voelt het fijn om naar huis te gaan.
Op het moment zijn we op weg naar de plek waar het voor mij allemaal begon: het vliegveld van Bangkok. Ik bedoel niet mijn trip in Azië die daar deze keer begon, maar de reis die we 3 jaar geleden naar Thailand maakten. Toen ik zag wat voor andere wereld er hier te vinden was, wilde ik alleen maar meer. Ik wilde al die prachtige culturen, vreemde talen, geweldige landschappen en het drukke verkeer niet meer missen! Misschien had ik dit tussenjaar nooit genomen, als ik toen die reis niet had gemaakt. Dus dankjewel papa en mama, dat jullie me 3 jaar geleden meenamen. En dankjewel dat jullie me (uiteindelijk) zo ontzettend hebben gesteund voor en tijdens mijn tussenjaar. Ook alle trouwe lezers van mijn blog bedankt voor het volgen, voor alle leuke en lieve reacties. Dat deed me goed, zeker in tijden dat het even moeilijk voor me was. Dit is het eind van deze reis, maar het begin van een nieuw avontuur: het studeren! Eenmaal thuis heb ik weer genoeg te doen: een kamer zoeken, naar de matchingdag van de universiteit, weer wat centjes verdienen. Er is nog één ding dat ik zeker weet: ik ben nog niet klaar met de wereld verkennen! Maar zoals ik al zei, voorlopig blijf ik lekker in de buurt. Ik weet nu al dat ik het reizen ontzettend ga missen. Het ontmoeten van nieuwe mensen van over de hele wereld, de mooiste plekjes ontdekken, van elke dag een nieuw avontuur maken. Maar voor nu wordt het weer heerlijk om thuis te zijn, tot snel allemaal (en nu eens in het echt)!